Ogłoszenie

Zawiodłam. Zawiodłam jednocześnie i siebie i was. Nie dałam rady ogarnąć tak wielu rzeczy naraz. Chciałabym was przeprosić. Nie wiem od czego mam zacząć, a na czym mam skończyć. Problem tkwi w tym, że nie mam czasu praktycznie na nic. A jeśli go znjaduję, to nie mam żadnego pomysłu. Stanęłam w połowie 29 rozdziału, i nie potrafię iść dalej. Nie wiem co się dzieje. Od kilku dni mam "wenę", i od wczoraj trochę więcej czasu. Cholera. Spieprzyłam na całej linii. Nie wiem czego mogę od was oczekiwać. Zrozumienia, i chyba wybaczenia. Przepraszam. Rozdziału nie ma 2 miesiące, a może i dłużej, a ja stoję w miejscu. Akutalnie mam kilka pomysłów, które wydają się być sensowne - niestety, nie potrafię ubrać tego w zdania, i żeby w dodatku miało to ręce i nogi.. Na prawdę przepraszam, że nic nie pojawia się na blogu. Szkoła. Egzaminy. Problemy zdrowotne.. Myślałam także o usunięciu bloga, a raczej wszystkich moich blogów i stworzyć coś, co połączyło by kilka moich historii. Jak myślicie? Rozważałam też kwestię zawieszenia tego opowowiadania. Co wy na to? Tak w ogóle czy ktoś czeka na mnie i na rozdział? Bo szczerze powiedziawszy, to wątpie, czy jaka kolwiek osoba ma czas na to, by zaglądać na jakieś zapiziałego bloga dzień w dzień. Kurde. Jestem zła na siebie, że nie potrafię się zmobilizować i wymyślić coś pożytecznego. Spórbuję dzisiaj zeskrobać kilka fragmentów. Ale czy ktoś będzie to czytał, czy znów na 75 czytelników będzie 10-12 komentarzy? Wiem, może to i śmieszne, ale z drugiej strony przykre dla autora. Rozpisałam się, za co też przepraszam. Znając życie NIKT TEGO NIE PRZECZYTA. Kończę te wypociny i zbieram tyłek do pisania, być może uda mi się coś wymyślić. A z waszej strony liczę na wybaczenie, jak i zrozumienie. Napiszcie w komentarzu kto czyta moje odpowiadanie, bądź będzie wciąż czytał. Jeśli okaże się, że jest dla kogo pisać, zostanę i skończę tą historię. Jeśli nie to usunę, bo i tak to nie ma sensu. 

Kocham, i całuję, foxi