Liebster Award!

Wow! Zostałam nominowana. Na prawdę dziękuję, że ktoś docenił moją pracę, i wyróżnił mnie w jakiś sposób. Dziękuję! x

Pytania:

1. Ile masz lat?

2. Jak masz na imię?

3. Twoje hobby?

4. Jaki jest twój idealny typ chłopaka?

5. Dlaczego zaczęłaś pisać?

6. Co cię natchnęło na pomysł tematu twojego opowiadania?

7. Twoja ulubiona gwiazda?

8. Gdzie chciałabyś spędzić swoje wymarzone wakacje?

9. Jaki jest twój ulubiony kolor?

10. Co jest twoją motywacją do pisania?

11. Co sprawia ci największą radość?

12. Czy jesteś zadowolona z efektów swojej pracy?

Odpowiedzi:

1. Mam rocznikowo 19 :-)

2. Klaudia - niestety.

3. Hobby? Może to śmieszne, ale nie mam żadnego. Lubię robić mnóstwo rzeczy, ale nie mam takiej, którą mogłabym nazwać swoim hobby'm. Serio.

4. Ideał chłopaka? Nie ma takiego. Mam swojego chłopaka, i wystarczy mi to, że mnie kocha, szanuje i akceptuje taką, jaką jestem. A ja mu to odwzajemniam :-)

5. Sama nie wiem. Czytałam opowiadania jeszcze na onecie o Justinie, i tam postanowiłam spróbować swoich sił - jakoś szło. W modę wszedł blogspot... również zaczęło się od czytania, ale tym razem o chłopakach. We wakacje w 2012, zaczęłam pisać... i tak pozostało do tej pory.

6. Szczerze? Nie pamiętam. Na starym koncie na blogspocie pisałam o dziewczynie, która pojechała do swojego ojca i przyszywanego brata - Louis'a. Poznała chłopaków i tak się zaczęło, wiecie. Tą historię jednak trochę zdeformowałam. Sam pomysł powstał pod napływem chwili.

7. Nie mam ulubionej gwiazdy :-)

8. Na Karaibach... albo w Miami. Nie, nie... może Londyn? Albo Nowy Jork? Jest wiele miejsc, które chciałabym odwiedzić. A co z tego wyjdzie? Zobaczymy.

9. Fioletowy i zielony :-)

10. Kiedyś byli czytelnicy, którzy w jakiś sposób się ukazywali. Teraz? Teraz to gdy siadam przed laptopem, otwieram bloggera i patrzę się w jeden punkt, ponieważ w głowie mam pustkę. Wydaje mi się, że wszystko co siedziało w mojej głowie wyleciało. Albo po prostu nie dopracowałam swojego planu.

11. Szczęście moich przyjaciół. I sukcesy chłopaków.

12. Nie. Kiedyś myślałam, że moje opowiadanie będzie jako tako sławne. Jestem amatorką, jak każdy chyba... ale myślałam, że moja historia się przyjmie. To jedyna historia w mojej twórczości, z którą zaszłam tak daleko... Niemniej jednak, iż tracę czytelników albo ich w ogóle nie ma to i tak skończę tą historię i przeprowadzę bieg wydarzeń do końca. Powinnam. Ale czy warto?

Edit. Dziękuję za nominację, ale ja nie nominuję nikogo. Przepraszam x

Komentujcie, błagam, zróbcie chociaż to dla mnie.

Myślicie że mi nie jest przykro, gdy widzę pd rozdziałem garstkę komentarzy?

Siedzę nad rozdziałem, piszę go po kilka dni, kilka godzin, non stop zmieniam coś, wykreślam... a co dostaję w zamian? Czy tak ciężko napisać wam kilka słów, które zajęły by wam 2-3 minuty?